Mijn Heleen kwam de trap af voor mijn acht jaar jongere zus uit. Toen ze me zag straalden haar ogen, haar mond viel een beetje open en als door een koude wind geraakt verschenen kroontjes in het witte t-shirt. Een onvergetelijk moment.
Jaren later ben ik eens een paar keer met haar uitgeweest en hebben we elkaar gezoend en betast. Dat stukje nougat smaakte goed. Maar zij hield denk ik meer van chocola en verder dan oeleboele zijn we niet gekomen maar wat had ik haar graag genomen. Toen. Ja toen.
wordt vervolgd...
© pw 2009
zondag 3 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten